W standardowym układzie odzysku ciepła od sprężarek na wyjściu z wymiennika ciepła dołożony jest 3 drogowy zawór termostatyczny. Zawór ten pełni zabezpieczenie przed przechłodzeniem oleju. Olej na wtrysku na zespół sprężający powinien mieć temperaturę wyższą niż 55C. Olej o niższej temperaturze byłby zagrożeniem pod kątem wytrącaniem się kondensatu ze sprężonego powietrza już na zespole śrubowym, bądź na separatorze, gdzie powinno się to odbywać dopiero na chłodnicy końcowej. Przy takim rozwiązaniu hydraulicznym mamy do czynienia z układem dwóch regulacyjnych zaworów termostatycznych ustawionych w szeregu (zawór przy wymienniku odzysku i zawór chłodnicy). Z regulacyjnego punktu widzenia jest to ciężki do wyregulowania układ, z koniecznością wprowadzenia sprzężenia zwrotnego o pozycji obu zaworów by te nie zakłócały swojej pracy. Poza aspektem wzajemnego wpływu obu zaworów, kolejnym ważnym aspektem jest stała czasowa zaworów termostatycznych. Jest to parametr określający bezwładność zaworów a precyzyjniej czas potrzebny do wykonania pełnego ruchu – pozycji zamkniętej do pełnego otwarcia. Olejowe zawory termostatyczne w sprężarkach mają stałą czasową ca. 20s. Zestawiając to z czasem przyrostu temperatury oleju w sprężarce na poziomie 0,5C/s – zawory te są wystarczająco szybkie w sprężarkach bez wymiennika ciepła i pozwalają na ich poprawną pracę. Inaczej przedstawiają się ww dane w sprężarkach wyposażonych w wymiennik ciepła. Różnica temperatur wkładek zaworów termostatycznych wynosi 20C (55C – zawór przy wymienniku, 75C – zawór przy chodnicy). W przypadku zdarzenia przechłodozenia oleju w wymienniku zawór termostatyczny zbajpasuje olej poza wymiennikiem. O takie przechłodzenie nie trudno przy instalacji wodnej bez nadrzędnego sterowania instalacją odzysku ciepła od sprężarek. Wystarczy, żeby sprężarka stało obrotowa się odciążyła, bądź zmienno-obrotowa – zmniejszyła swoje obroty. Spada wówczas ilość energii cieplnej do odebrania więc stałoobrotowa pompa wytwarza przewymiarowany strumień wody odbierając od oleju więcej energii niż jest w nim dostępne. Przy ponownym dociążeniu się sprężarki, olej gwałtownie zwiększa swoją temperaturę. Po osiągnięciu 55C część oleju zaczyna płynąć przez wymiennik, wypychając z przechłodzony przez brak regulacji olej. W wyniku mieszania dwóch strumieni (cieplejszego z separatora i przechłodzonego z wymiennika) zawór przy chłodnicy nie widzi przyrostu temperatury oleju w separatorze. Zatem zawór przy chłodnicy oleju, w zależności od pojemności wymiennika widzi stałą temperaturę ca 55C przez 30-35s, gdzie w normalnych warunkach (bez wymiennika z dodatkowym termostatem), widziałby przyrost temperatury tożsamy z tym na zespole sprężającym. Po upłynięciu wspomnianego czasu w otoczeniu zaworu chłodnicy oleju następuje przyrost wartości temperatury oleju (55C-75C) w czasie ca. 5s. Wracając do wspomnianych wartości stałej czasowej zaworów termostatycznych – zawór przy chłodnicy, ze względu na wprowadzoną przez zawór przy wymienniku zwłokę czasową, okazuje się zbyt wolny. W konsekwencji zbyt ciepły olej trafi na zespół sprężający co doprowadzi do odstawienia się sprężarki ze względu na przegrzanie. Podsumowaniem ww cyklu zdarzeń jest odnotowanie faktu, iż w odpowiednim zestawieniu okoliczności pracy instalacji odzysku ciepła zawór odpowiedzialny za nie przechłodzenie oleju jest współodpowiedzialny za jego przegrzanie.